Towarzysze z watahy księżyca w pełni

Legenda

W czasach, gdy ludzie wierzyli w wielu bogów, a wszelkie klęski żywiołowe uważali za kary boskie, uśpiony od stuleci wulkan powoli budził się ze snu, cicho sapiąc i pomrukując. Okoliczni mieszkańcy stopniowo wpadali w panikę, niektórzy opuszczali swoje domostwa, by już nigdy więcej ich nie zobaczyć. Garstka ludzi, która ukochała tę ziemię, nie chciała jej jednak zostawić. Było wśród nich kilku kapłanów, którzy stwierdzili, iż bogów trzeba przebłagać. Postanowili złożyć ofiarę, ale nie z kóz, owiec czy innych małych zwierząt, lecz ze smoka. Kapłani, odczytując gwiazdy i dymy ze świętych ognisk, ustalili, że bogowie zostaną obłaskawieni, gdy ofiarą zostanie dwudziestomiesięczny smok. W osadzie tylko jeden chowaniec spełniał te warunki. Smok Pandory. Zrozpaczona kobieta zaczęła modlić się do bogów, zwłaszcza do boga losu, by zechcieli oszczędzić i wioskę, i jej podopiecznego. Tej nocy, gdy zapadła decyzja o poświęceniu gada, przyśnił jej się dziwny sen. Rozmawiała z postacią, której twarzy nie potrafiła opisać. Zapamiętała tylko oczy, będące czarnymi otworami obrazującymi nieskończoność, z jasnymi plamkami przywodzącymi na myśl gwiazdy, choć nie wiedziała, czy w rzeczywistości nie były czymś innym. Postać kazała Pandorze przyszykować drewnianą szkatułkę z wygrawerowanym wewnątrz kołem, symbolem losu, i dać ją swojemu chowańcowi przed wyruszeniem na szczyt krateru. Kobieta uznała sen za znak od bogów i zrobiła tak, jak jej kazano.
Ostatnia droga młodego smoka odbyła się wśród muzyki i radosnych tańców. Gdy pochód zbliżał się do wulkanu, wszystko zamilkło, nie odzywały się ptaki, nawet wiatr nie szumiał. Wybrano dwa silne smoki, by chwyciły ofiarę i wrzuciły do wulkanu. Kapłan dał znak, wszyscy jednocześnie padli na twarz, a smoki, które obserwowały zdarzenie z powietrza, zaryczały. Skazaniec zaczął spadać wprost do wrzącej lawy. Wulkan wydał cichy pomruk i na chwilę zapadła grobowa cisza. Po chwili dały się słyszeć pojękiwania dochodzące ze środka wulkanu. Nagle wyleciał z niego smok, ten sam, który przed chwilą został wrzucony do krateru. Zmienił barwę, cały zdawał się być objęty srebrzystymi płomieniami, lecz był zdrowy. Zaryczał, a jego ryk był potężniejszy od ryku innych smoków, gdyż był rykiem bólu. Po chwili stanął przed Pandorą, a srebrny ogień zniknął z jego ciała, które przypominało teraz lawę. Wypuścił trzymaną dotąd szkatułkę, pełną magmy. Pandora wzięła ją ze sobą i na jej wzór wykonała później wiele podobnych, oddając je pod opiekę Losowi.

Charakterystyka

Smoki Magmy okryte są mgiełką tajemniczości, gdyż można je otrzymać jedynie za pomocą Paczuszki Pandory. Te smoki posiadły władzę nad magmą, potrafiąc sprawić, że jej erupcje niespodziewanie mogą nastąpić tam, gdzie nie ma wulkanów. Same z niej powstały i doskonale się czują nawet otoczone morzem lawy zabójczym dla przeciwnika.
Zmiana w smoka magmy jest dla bestii bardzo bolesna, toteż chowaniec w czasie przemiany wije się z bólu, rycząc przeraźliwie. Na szczęście nie trwa długo i rychło po niej ciało smoka przypomina już lawę. Mimo usilnych prób alchemików i Gilfuina, nie udało się jeszcze opracować innego sposobu otrzymania tych rzadkich gadów. Gdy znaleziono pierwsze Serce Magmy, żywiono nadzieję, że pomoże ono w tworzeniu bestii tego żywiołu, niestety okazało się, że nie ma ono z nimi żadnego związku.