Towarzysze z watahy księżyca w pełni: Smok Śmierci

Legenda

Pojawiła się w lesie do wtóru szmeru drzew i przerażonych krzyków ptaków. Gdy kroczyła przez wysokie paprocie, one usychały pod dotknięciem jej przeklętych stóp. Wysoka, chuda postać w czarnej szacie, z kapturem narzuconym na głowę i kosą z lśniącym, długim ostrzem na ramieniu - ucieleśniona Śmierć. W ciągu jednej doby jej poczynania obrosły legendą. Po Nocnym Lesie krążyły złowrogie opowieści o masowo usychających roślinach i ginących zwierzętach. Smoki, które wyruszyły, aby sprawdzić prawdziwość plotek, nigdy nie powróciły. Niektórzy hodowcy zaczęli mamrotać o ucieczce, byli też tacy, którzy wyjeżdżali chyłkiem, porzucając swoje chowańce.

Grupa dzikich smoków postanowiła wziąć sprawy w swoje łapy. Kilkanaście najpotężniejszych osobników sprzymierzyło się z hodowlanymi bestiami. Ta silna gromada ruszyła naprzeciwko Śmierci, zdecydowana raz na zawsze rozwiązać problem. Chwila, w której ujrzały oblicze swego przeciwnika, była najstraszliwszym momentem w życiu dzielnych smoków. Jeden z nich - niestety, do dziś nie wiadomo, który - odważył się jednak odezwać:

- Dlaczego dręczysz nasz las? Czego tutaj chcesz?

Śmierć roześmiała się i głosem przepełnionym mroczną mocą odrzekła:

- Zapomnieliście, gdzie wasze miejsce, śmiertelnicy, a Szkarłatni Bogowie nie należą do miłosiernych. Przybyłam rzucić im świat do stóp. Jesteście jednak wyjątkowo odważni, by stawać tu przede mną, jeden po drugim, ja zaś bardzo cenię odważnych - w głębi jej oczodołów zabłysło czerwone światło. - Możemy zawrzeć... rozejm.

- Czego chcesz? - powtórzyły pytanie smoki.

- Uczynić was żywym dowodem potęgi Szkarłatnych Bogów.

Gady wymieniały w milczeniu spojrzenia, przestępując z łapy na łapę.

- Kilka smoków to niewielka cena za ocalenie Nocnego Lasu - oświadczył wreszcie ten, który odważył się przemówić do Śmierci. - Ale jeżeli któryś z was chce odejść, idźcie. Żaden z gadów nie drgnął. Śmierć roześmiała się, okręciła wokół własnej osi jak baletnica i... zniknęła.

Zdumione smoki powróciły do swoich siedlisk, zauważyły jednak, że budzą strach wśród dawnych przyjaciół. Ich łuski zmieniały barwę, szarzejąc z każdym dniem bardziej i bardziej. Wkrótce bestie nie poznawały w wodzie własnego odbicia. Wśród młodszych osobników pojawiali się im podobni - obrazy potęgi Szkarłatnych Bogów, Smoki Śmierci.

Charakterystyka

Smoki, które otrzymały w darze część potęgi Szkarłatnych Bogów. Potrafią przywołać na swoje rozkazy tchnienie śmierci lub sprawić, że zwykle niesłyszalny dla śmiertelników zew umarłych zabrzmi w uszach przeciwnika. W wyjątkowych sytuacjach sami bogowie, od których te gady powstały, przychodzą im z pomocą, użyczając mocy swojej zemsty. Niezwykle groźny to oręż, powodujący, że Smoki Śmierci wzbudzają strach w wielu istotach zamieszkujących Nightwood. Przyczynia się do tego również umiejętność tych stworzeń do praktycznie bezszelestnego poruszania się i zjawiania się znienacka tam, gdzie nie były oczekiwane - tak samo, jak to czyni Śmierć, która je stworzyła.